چند روز پیش هنگام مطالعه روزنامه، خبری توجه مرا به خود جلب کرد که در آن مدیرعامل توانیر در گفتگو با خبرگزاری مهر، از صادرات برق به هفت کشور دنیا خبر داده بود!
همچنین وی تبادلات برق ایران با کشورهای دنیا را خوب ارزیابی نموده و از صادرات برق به کشورهایی مانند تاجیکستان، گرجستان، امارات، قطر، عمان، کویت و بحرین در آینده ای نزدیک خبر داد و این در حالی است که ما به کشورهایی همچون افغانستان، پاکستان و ترکمستان نیز برق صادر می کنیم.
البته در نگاه اول انسان با دیدن چنین آمارهایی به خود می بالد و از خود کفایی های بوجود آمده در مبحث انرژی احساس غرور می کند، ولی وقتی خاطره ی هل هل زدن در گرمای طاقت فرسای ماه های اخیر آن هم با زبانی روزه از خاطر ما می گذرد، انگشت حیرت به دهان می مانیم!! و یا وقتی قبوض سکته آور برق از اذهان ما می گذرد این احساسات کاملاً جریحه دار میشود.
البته شاید بتوان خاموشی های مکرر چند ماهه ی اخیر و تاریکی خیابان ها و معابر شهری در این ایام را که خود منشأ بسیاری از ناامنی ها و خسارات است را نادیده گرفته و به مباحث فنی و گرمای بی سابقه ی دما نسبت داد اما پاسخ مسئولان امر در رابطه با نوسانات همیشگی و کیفیت نامناسب و نازل برق چیست؟
فرسودگی واحدهای نیروگاهی و محدودیت خطوط منشعب از نیروگاه ها به سمت شبکه مرکزی سبب گردیده تا با توجه به نیاز مصرف، این نیاز با کمبود تولید و کاهش فرکانس بر اساس معیارها و استانداردهای بین المللی، جبران گردد و این خود عامل مهمی در کیفیت نامطلوب برق و نوسانات مکرر و مشکلات ناشی از آن برای مصرف کنندگان است.
حال با این اهتمام بوجود آمده از سوی مسئولان مربوطه در صادرات و واردات برق بسی جای خرسندی خواهد بود تا با توجه به مثال چراغی که به منزل رواست ...
کمی هم به فکر ارتقاء سطح کیفی برق باشند تا شعار های چندین ساله ی آنها در این خصوص رنگ عمل به خود گیرد و شهروندان شریف با توجه به پرداخت هزینه های سرسام آور برق هزینه های دیگری نیز مانند تعمیر و تعویض لوازم برقی را متحمل نگردند.
محمد محبوب
